Bir gün İmam Əli (ə) məscidə daxil oldu. Bir cavanı görür
ki, ağlayır və insanlar da onu əhatə edib, təsəlli verirlər. İmam (ə) ona
yaxınlaşır və soruşur: "Niyə ağlayırsan?
Cavan deyir: "Ya Əli! Qazi mənim üçün bir hökm vermişdir ki, bilmirəm
doğrudur, yoxsa yanlış. Bu camaat atamı özləri ilə səfərə aparmışdı. İndiki
qayıdıblar, atam onlarla birlikdə deyildir. Atamı onlardan soruşanda, dedilər
ki, ölübdür. Dedim: "Bəs malı nə oldu?”. Dedilər: "Heç bir mal qoyub
getməyibdir”. Onları qazinin yanına apardım və onlar and içdilər və getdilər.
Halbuki, mən yaxşı bilirəm ki, atam özü ilə səfərə çoxlu mal aparmışdı”.
İmam (ə) özü, həmin cavan və o camaat bir yerdə qazinin yanına gəldilər. İmam (ə)
buyurdu: "Ey qazi! Bu insanların arasında necə hökm vermisən?”.
Qazi dedi: "Bu cavan iddia edir ki, atası bu insanlarla səfərə gedib və
geri qayıtmayıbdır. Onlardan soruşdum və dedilər ki, ölübdür. Soruşdum malı nə
oldu? Dedilər: "Malı qalmayıbdır”. Cavana dedim ki, şahidin var, o da dedi
ki, yoxdur. Ona görə də onları and içdirdim.
İmam (ə) buyurdu: "Heyhat! Belə bir hadisədə belə hökm verirsən? Bu məsələdə
elə hökm verərəm ki, məndən əvvəl heç kəs verməmişdir, məgər Davud peyğəmbərdən
(ə) başqa”.
Nökərinə əmr etdi ki, pəhləvanları çağırsın. Hər birini bir dəstəyə vəkil etdi
və sonra buyurdu: "Nə deyirsiniz? Güman edirsiniz ki, mən bu cavanın atası
ilə nə etdiyinizi bilmirəm? Əgər bunu bilməsəm, nadan olaram”. Buyurdu:
"Bunları bir-birlərindən ayırın və hər birini məscidin bir sütunun
arxasında saxlayın. Başlarını paltarları ilə bağlayın ki, bir-birini görə bilməsinlər”.
Sonra öz katibini çağırdı və buyurdu: "Kağız və mürəkkəb hazır et!”.
İnsanlar Həzrətin (ə) ətrafında toplaşdılar. Həzrət (ə) buyurdu: "Nə zaman
mən "Allahu Əkbər” desəm, siz hamınız "Allahu Əkbər” deyin”.
İmam (ə) onlardan birini tək çağırdı və yanında əyləşdirdi. Üzünü açdı və
katibinə deyilənləri yazmasını əmr etdi. İmam (ə) buyurdu: "Nə zaman bu
cavanın atası ilə evindən çıxmısan?”. Dedi: "Filan gündə”. Buyurdu:
"Hansı ay idi?”. Dedi: "Filan ayda”. Buyurdu: "Hara çatan zaman
o, öldü?”. Dedi: "Filan yerə”. Buyurdu: "Kimin evinin qapısında
öldü?”. Dedi: "Filan şəxsin”. Buyurdu: "Nə xəstəliyi var idi?”. Dedi:
"Filan xəstəlik”. Buyurdu: "Neçə gün xəstə oldu?”. Xəstə olduğu günlərin
sayını dedi. Buyurdu: "Hansı gündə öldü? Kim ona qüsl verdi? Kim onu dəfn
etdi? Kəfəni hansı parçadan idi? Kim ona namaz qıldı? Kim onu qəbrə qoydu?”. O,
bütün bu sualların cavabını verdi. İmam (ə) bütün bu sualları verəndən sonra
buyurdu: "Allahu Əkbər”. İnsanların hamısı təkbir deməyə başladı. Dostları
yəqin etdilər ki, artıq həmin kişini öldürdüklərini etiraf etmişdir. Həzrət (ə)
əmr verdi və üzünü bağlayıb yerinə apardılar.
Başqa birini çağırdı və yanında əyləşdirdi, üzünü açdı və buyurdu: "Güman
edirsiniz ki, mən sizin nə etdiyinizi bilmirəm?”.
O, dedi: "Ey Əmirəl-möminin! Mən onlardan biri idim. Ancaq onu öldürməyə
razı deyildim”. Sonra hər biri gəlib cavanın atasını öldürdüklərini və malını
götürdüklərini etiraf etdilər. İmam (ə) həmin malları alıb, cavana qaytardı.
Atasının öldürülməsinə görə də hökm çıxartdı. /Deyerler.org/
Ulu Yol Xəbər portalı » Islam » İmam Əlinin (ə) 1400 il əvvəl verdiyi ədalətli və obyektiv təhqiqat dərsi
Xəbər lentİ
Yazarlar
Müstəmləkə cinayətlərinə rəğmən müstəqillik əzmini itirməyən Əlcəzair - TƏHLİL
/
1-11-2022, 21:12
/